İstanbullular

İstanbullular, okuduğum ilk Buket Uzuner romanı. Dolayısıyla şu kitabına göre böyle, bu kitabına göre şöyle diyemem. Hem zaten demek de istemem, eleştirmen miyim ben?

Değilim!

Benimki olsa olsa paylaşma hevesi!

Kitap, Atatürk Havalimanı’ nda aynı anda yolları kesişen, değişik kimliklerde bir grup insanı konu alıyor. İçlerinden bir kısmının farklı zamanlarda birbirlerinin hayatlarına da dokunduğu bu insanların her biri, bir şekilde, doğuştan ya da sonradan, İstanbullu olmuş, hepsi İstanbul’a hayran. Ve elbette bir esas oğlan, Ayhan, ve bir esas kız, Belgin, ve doğal olarak bir aşk var. O aşka gelene kadar geçilen yollar, o yollarda karşılaşılan yolcular, o yolcularla yapılan yolculuklar var.

Aklımda kalanlar…

- Yazar karakterleri çok iyi konuşturmuş. Sanki o bölümler kahramanlar tarafından kaleme alınmış kadar gerçek.

- Begin’ in Kete’sine bayıldım, çok samimi ve sahici.

- Tijen Derya içimi acıttı.

- Erol Argunsoy’a uygun görülen sonu gereksiz buldum.

- Belgin’in kuruntuları içimi kuruttu.

- Bazen satır aralarında, bazen de direk verilen mesajları sevmedim.

- Rebul lavanta kolonyasını çok merak ettim.

- İstanbul’ la ilgili bilmediğim çok şey varmış diye hayıflandım.

- 600. sayfada farklı bir şey bulmayı umdum, olmadı.

"Okunmalı mı?" derseniz, karışmam.

İsterseniz okuyun, istemezseniz okumayın. Ben sebep ya da mani olmak istemem.